234. McAllister Anne Noc w Montanie

[ Pobierz całość w formacie PDF ]

Po raz pierwszy, odkąd Flynn sięgał pamięcią, w zamku Dunmorey roz-
brzmiewały wesołe chłopięce śmiechy i tupot nóg.
Codziennie przy wielkim kuchennym stole zasiadał do obiadu z Devem, Sarą
i Liamem, a często towarzyszyli im również Daisy i mały Eamon. Pewnego popo-
łudnia nieoczekiwanie dołączyła do nich nawet pani Upham i wbrew jego obawom
była oczarowana Sarą.
- Ta dziewczyna ciężko pracuje - powiedziała. - Wkłada w to całą duszę.
Była to w jej ustach najwyższa pochwała.
Istotnie, Sara od przyjazdu do Dunmorey krzątała się niestrudzenie i wyko-
nywała wszystkie niezbędne prace. W nielicznych wolnych chwilach nie odpoczy-
wała, tylko załatwiała na odległość sprawy podatkowe swoich klientów w Elmer.
Flynn martwił się, że dziewczyna tak się zaharowuje. Chciał jej tego zabronić,
S
R
chciał opiekować się Sarą i rozpieszczać ją. Pragnął się z nią kochać i poprosić, by
za niego wyszła. Jednakże zachowywał powściągliwość, gdyż lękał się, że ją spło-
szy i wszystko zepsuje.
Miał wrażenie, że Sara ciągle jeszcze czuje się w Dunmorey nieswojo. Nadal
pospiesznie z zakłopotaniem mijała w korytarzu portrety dumnych przodków rodu
Murrayów, a do wytwornej sali jadalnej wchodziła wyłącznie po to, by oczyścić
srebra.
A przecież wszyscy domownicy zamku i dzierżawcy farm polubili ją szczerze
za jej serdeczność, wesołość i nieustanną chęć pomocy.
Kiedy podczas tamtej nocnej narady w gabinecie zaproponowała zorganizo-
wanie przejażdżek na kucykach dla dzieci turystów zwiedzających zamek, Dev
uznał to za nierealne. Jednak Sara nalegała, więc wynalazł w okolicy parę kucyków
i zatrudnił dwie młode dziewczyny do opieki nad dzieciakami. Zatem ten projekt
również się powiódł.
- Jak na to wszystko wpadłaś? - zapytał ją Flynn, gdy pewnego wieczoru spa-
cerowali jak zwykle nad jeziorem, rozmawiając i dzieląc się wrażeniami z mija-
jącego dnia.
Wzruszyła ramionami.
- Po prostu rozejrzałam się i zastanowiłam, co chciałabym tu zmienić. Liczy-
łam na to, że moje pomysły spodobają się też innym.
Właśnie wtedy Flynn postanowił wybudować dla Liama domek na drzewie.
Marzył o nim jako chłopiec, pragnąc mieć miejsce, gdzie mógłby się schronić. Jed-
nak ojciec się nie zgodził. Uważał to za stratę czasu i niszczenie pięknego starego
drzewa.
Teraz Flynn pragnął sprawić przyjemność swemu synkowi. Wybrał dorodny
jesion z niskimi rozłożystymi gałęziami, a kiedy pewnego popołudnia Sara i Dev
oprowadzali grupę gości po stajniach, przyniósł deski, poprosił chłopca o pomoc i
obaj wzięli się do roboty.
S
R
Zadanie okazało się trudniejsze, niż przypuszczał. Flynnowi niesporo szło
wspinanie się na drzewo. Lecz Liam był równie zwinny i nieustraszony, jak nie-
gdyś on sam w jego wieku.
- Podaj mi tę deskę, tato! Poradzę sobie! - wołał podekscytowany.
Połączyła ich serdeczna więz - wspólnego sekretu, radości z wykonywanego
zadania - jakiej Flynn, nie z własnej winy, nigdy nie nawiązał ze swoim surowym
ojcem.
Pracowali popołudniami. Udało im się utrzymać wszystko w tajemnicy przed
Sarą. Zauważyła jednak, że wychodzą gdzieś razem, choć nie miała pojęcia po co.
Wprawdzie Flynn już wcześniej często spotykał się z dzierżawcami i miejscowymi
rzemieślnikami, ale przecież nie zabierałby ze sobą Liama!
W końcu zaczęło ją to irytować. Gdy pytała synka o te wypady z Flynnem do
lasu, odpowiadał: Nie mogę ci powiedzieć".
Była zła, że Liam ma przed nią jakieś sekrety, które dzieli ze swym ojcem.
Poza tym martwiło ją zachowanie Flynna wobec niej. Od czasu tamtego pocałunku
w gabinecie odnosił się do niej uprzejmie, ale powściągliwie. Ich wzajemne sto-
sunki stały się zaledwie poprawne i pozbawione choćby cienia intymności, jeśli nie
liczyć trzymania się za ręce podczas spacerów nad jeziorem. Odnosiła wrażenie, że
Flynn jej unika. Zapewne ochłódł, gdyż doszedł do wniosku, że należą do różnych [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Wątki