[ Pobierz całość w formacie PDF ]
wstążki.
Zachowywali się tak niemądrze, że nie mogła się nie roześmiać. Nie mieściło jej
się wgłowie, że obecny Waterburn tak bardzo się różni od znudzonego, zimnego
iniemiłego arystokraty, jakim wydawał jej się przy pierwszym spotkaniu. Najwyrazniej
pomyliła się wocenie tak samo jak wprzypadku markiza.
Odgoniła myśl omarkizie, jakby przeganiała natrętną osę, iskierowała uwagę na
błaznujących mężczyzn. Wiedziała, że wszyscy wzasięgu pola widzenia przyglądają się
im zmniejszym lub większym rozbawieniem.
Używa też słowa cholerny szepnął Waterburn scenicznym szeptem prosto do
ucha d Andre a. Nigdy nie słyszałem, żeby brzmiało lepiej niż wjej ustach.
Obaj mężczyzni padli na kolana ibłagalnie złożyli ręce ku wielkiej uciesze sióstr
Silverton. Ich uczuć nie podzielała Lisbeth, która stała obok zprzylepionym uśmiechem.
Phoebe odegrała przedstawienie, udając zpowagą, że omawia decyzję zblizniaczkami,
które zkolei rozważały wszelkie za iprzeciw.
D Andre ma ładniejsze loki zauważyła lady Marie.
Ale Waterburn jest taki duży, że prawie wcale nie trzeba się ruszać. Zatańczy
walca za ciebie podsunęła lady Antoinette.
Phoebe wkońcu dała za wygraną iłaskawie oddała im dwa zzaplanowanych
czterech walców. Wpadli wzachwyt zwdzięczności, zerwali się na nogi iodeszli.
Gdy się oddalili, zbliżyła się do nich grupka kilku mężczyzn, którzy błagali, by
przedstawić im Phoebe, idopraszali się otańce znią ipozostałymi dziewczętami.
Widzisz, jaka to świetna zabawa? powiedziała do niej Marie.
Phoebe musiała jej przyznać rację, chociaż czuła się trochę przytłoczona
teatralnymi gestami, które temu towarzyszyły.
Jakiś przystojny młodzieniec przyniósł szklaneczki zratafią iwetknął im wdłonie.
Zkolei drugi, który chciał być lepszy niż poprzednik, podał im szampana. Phoebe wypiła
łyczek, apotem trzy następne.
Nie przeszkadzało jej, że nie jest królową balu. Ta rola należała wtym sezonie do
Lisbeth inikt nie zamierzał tego kwestionować. Gdyby wystawiła swój karnecik na
aukcję, zdołałaby spłacić dług narodowy. Ale Phoebe itak cieszyła się, że wciągu kilku
minut od pojawienia się wsali jej karnet został całkowicie zapełniony.
Przejechała kciukiem po nazwiskach mężczyzn, którzy chcieli znią zatańczyć.
Wiedziała, że zachowa ten wieczór wpamięci na zawsze, bez względu na to, jaki obrót
przybierze jej życie.
Po raz pierwszy zawahała się, czy rzeczywiście chce wyjechać do Afryki.
Gdy podniosła wzrok, odkryła ze zdziwieniem, że siostry Silverton iLisbeth
odpłynęły gdzieś zfalą tłumu jak płatki unoszone znurtem rzeki. Ana linii jej wzroku,
niczym przeklęta Gwiazda Polarna, stał nie kto inny, jak Jules.
I wpatrywał się wnią wzupełnie niestosowny sposób.
To niedobrze. Naprawdę niedobrze. Desperacja walczyła wniej olepsze zradością.
Ubrany jak zwykle wczerń ibiel powinien był wtopić się wtło niczym światło icień. Ale
nic ztych rzeczy. Wybijał się zludzkiej masy jak surowy posąg iwszystko inne wsali
wydawało się wyłącznie jaskrawym tłem dla jego postaci. Kręcący się wokół młodzieńcy
sprawiali wrażenie niemądrych teatralnych statystów czy wręcz klaunów. Tylko on jeden
był prawdziwy. Tylko on jeden zawsze będzie prawdziwy.
Poczuła skrępowanie. Szybko odwróciła głowę. Obawiała się, że pomimo zgiełku
itłoku ktoś mógłby dostrzec te iskry sypiące się zich oczu, gdy wymieniali spojrzenia.
Wiedziała, że nie powinna rozmawiać znim bez osób trzecich. Była niezamężną kobietą,
aon, na litość boską, markizem Drydenem, którego każdy krok pilnie śledzono
iopisywano wrubrykach towarzyskich.
Próbowała uciec, ale jej ciało sprzeciwiało się nakazom umysłu, gdy wgrę
wchodził markiz.
Jules zaczął bezwiednie iść wjej stronę jak marionetka pociągana za sznurki.
Phoebe była dla niego tak piękna ipełna blasku jak księżyc igwiazdy razem wzięte. Nikt
inny nie wyglądał tak jak ona, pomimo że były tu setki kobiet, awiele znich odznaczało
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
© 2009 Nie chcę już więcej kochać, cierpieć, czekać ani wierzyć w rzeczy, których nie potwierdza życie. - Ceske - Sjezdovky .cz. Design downloaded from free website templates