Glenn Puit WiedĹşma

[ Pobierz całość w formacie PDF ]

mrzonka, tak samo jak jej małżeńskie szczęście z Crayem. Trzy miesiące po ślubie doszło
do rozwodu.
Wyszłam za niego, a potem odeszłam. Zpiewałam w jego zespole, choć bez
zaangażowania. Nie tego pragnęłam, więc po jakichś sześciu tygodniach zapytałam go:
�Kim ty w ogóle jesteś, do ciężkiej cholery? Co ja tu robię? Nic z tego nie będzie�. Nic nie
jest w stanie odwieść mnie od raz podjętej decyzji. Jak pomyślałam, tak zrobiłam .
Z perspektywy czasu West zrozumiała, że jej ślub spowodowany był cyklofrenią, czyli
zaburzeniem dwubiegunowym, w którym okresy manii przeplatają się z epizodami
depresji. Bez leków Brookey nie potrafiła powstrzymać się od podejmowania
impulsywnych decyzji, takich jak chociażby błyskawiczne małżeństwo.
Był miły, na tyle żeby się z nim związać, ale nie dlatego wzięłam z nim ślub. To przez tę
chorobę, która powoduje, że człowiek postępuje zupełnie nielogicznie, na przykład
kupujesz coś, a potem zastanawiasz się, do czego ci to w ogóle potrzebne .
To zaburzenie pracy mózgu. Ludziom wydaje się, że taka osoba jest opózniona, zidiociała
albo stuknięta. W rzeczywistości chodzi tylko o to, że jakieś chemikalia w mózgu
przeważają nad innymi .
Już jako rozwódka zatrudniła się w ochronie firmy komputerowej National Advanced
Systems w Palo Alto. Szybko awansowała na stanowisko sekretarki. Wtedy też poznała
drugiego męża, dyrektora Geralda Herberta Westa*. On również był starszym mężczyzną,
który uległ czarowi młodej Brookey.
Wysoki, szczupły blondyn, wyraziste rysy twarzy, norweska uroda. Miałam wtedy jakieś
dwadzieścia osiem lat, a on koło pięćdziesięciu .
I tym razem wszystko potoczyło się błyskawicznie.
Pracowałam w innej części przedsiębiorstwa. Poznałam go, gdy zanosiłam mu jakieś
papiery. Spojrzał na mnie i nie mógł już oderwać wzroku. Zapytał, czy poszłabym z nim na
drinka .
West przyjęła zaproszenie i po pracy obydwoje udali się do jednego z barów w centrum
San Jose.
Sączyliśmy trunki, kiedy raptem spytał, czy za niego wyjdę
- wspominała Brookey. Spojrzałam na niego z niedowierzaniem.
�Mówisz serio?�, a on na to: �Jak cholera�. No i się zgodziłam .
Zaręczyliśmy się na pierwszej randce .
Pobrali się pół roku pózniej. Na początku West była szczęśliwa z Geraldem, mimo że
matka nie popierała ich związku. Zięć zresztą też nie przepadał za teściową. Uważał ją za
złośliwą, szurniętą babę. Ciągle się kłócili, a Christine zachowywała się jak przyzwoitka,
towarzysząc młodej parze podczas spotkań towarzyskich.
Nie odstępowała nas na krok. Mieszkaliśmy osobno, ale zawsze była przy nas, na
wszystkie uroczystości chodziliśmy we trójkę. Gerald nie mógł tego znieść. Mama nie
lubiła się mną dzielić, zwłaszcza z mężczyznami, których nienawidziła. Wciąż słyszałam:
�Może być nawet sąsiadem Jezusa Chrystusa, mam to gdzieś. Po prostu mi się nie
podoba� .
Konflikt między nimi osiągnął punkt kulminacyjny podczas obiadu w restauracji w kilka
miesięcy po ślubie. Burzę rozpętała kelnerka, która wzięła Geralda za męża Christine.
Spojrzałam na nią i powiedziałam: �Ja jestem jego żoną�.
Matka nie mogła przepuścić takiej okazji, krzyknęła: �Tak to jest, kiedy wychodzi się za
starego dziada�. Mąż siedział obok, a ona zwróciła się do niego: �Tak to jest, kiedy
wykrada się bachora z kołyski i żeni się z kobietą, która mogłaby być twoją córką.
Wyglądacie śmiesznie. Nawet kelnerka tak uważa . Mnie było wstyd, a Gerald się
wściekł .
Christine koniecznie chciała wiedzieć, czy w testamencie zapisze żonie swój majątek.
Zaczęła go zamęczać... �Zostawisz jej pieniądze czy nie .
Bla, bla, bla .
Po kilku miesiącach małżeństwo się rozpadło. Po raz kolejny związek Brookey z dużo
starszym mężczyzną skończył się rozwodem, a pochopną decyzję o ślubie West znów
przypisała swojej chorobie.
Byłam wtedy niezrównoważona . [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Wątki