Fetzer Amy J Spóżnieni małżonkowie

[ Pobierz całość w formacie PDF ]

- Twoje miejsce jest wśród nas. Wyjdz za nas, bied�
nych Rayburnów, bo zginiemy bez ciebie. Uczyń nas
prawdziwą rodziną.
Hayley stłumiła szloch.
- Tak, tak! - szepnęła przez ściśnięte gardło, zarzu�
cając ramiona na szyję Nasha. Dwie pary drobnych rąk
owinęły się dokoła jej nóg.
Nash przymknął oczy ze szczęścia.
- Och, kochanie - szepnął. - Tak się bałem, że od�
mówisz.
Uśmiechnęła się, kryjąc twarz na jego ramieniu. Jak
mogłaby odmówić? Oto spełniały się wszystkie jej ma�
rzenia, hołubione od dzieciństwa. Wreszcie znalazła
swoje prawdziwe miejsce w życiu.
Była najszczęśliwszą kobietą na świecie. Miała przy
sobie rodzinę.
EPILOG
Piąć lat pózniej
Nash szedł szpitalnym korytarzem, niosąc pod pachą
wierzgającego syna. Blizniaczki szły za nim. Na cichym
szpitalnym korytarzu głośno rozlegał się stukot ich ob�
casów. Nash obejrzał się przez ramię i zatrzymał zna�
czące spojrzenie na ich butach. Zrozumiały i resztę dro�
gi przeszły niemal na palcach.
Zatrzymał się przed drzwiami jednego z gabine�
tów, zastukał i dla odmiany przerzucił sobie Alexan�
dra przez ramię. Chłopiec wierzgał nogami, zaśmie�
wając się.
Na ich widok Hayley obróciła się wraz z krzesłem.
- Jeszcze nie jesteś gotowa - stwierdził Nash, jakby
tego właśnie się spodziewał. Zrzucił Alexandra na
krzesło, pochylił się i pocałował żonę.
Po chwili Hayley oderwała się od niego i spojrzała
na dzieci. Alexander zbadał już zawartość jednej z szu�
flad i właśnie zmierzał w stronę szafki z lekami. Kate
pochwyciła go w porę.
152 SP�yNIENI MAA%7łONKOWIE
- Czy muszę zapisać cię na wizytę, żebyśmy mogli
przez chwilę pobyć sam na sam? - uśmiechnęła się
Hayley.
- Może się w końcu zmęczą - rzekł Nash bez więk�
szej nadziei w głosie.
- Może. Zaraz poskładam te papiery - obiecała
Hayley i pochyliła się nad dyktafonem.
- Mamo, pośpiesz się, bo się spóznimy! - jęknęła
Kate.
Hayley spojrzała na blizniaczki, ubrane w stroje do
konnej jazdy. Wyglądały bardzo dorośle.
- Spieszę się. Zamknijcie drzwi - poprosiła, rozpi�
nając biały fartuch. Wyjęła z szafki ubranie i zniknęła
za parawanem.
- Jesteś na to gotowa? - zapytał Nash, patrząc na nią
przez szparę. Jej piersi były teraz pełniejsze, a biodra
bardziej zaokrąglone niż kiedyś, ale nadal podniecała
go równie mocno.
- Nie - przyznała, naciągając dżinsy.
- Ja też nie. Alexander, uspokój się - nakazał Nash,
patrząc surowo na syna, który huśtał się na tylnych
nogach krzesła.
- Powtarzam sobie, że one przeszły dobry trening,
ale przypominają mi się wszyscy dorośli mężczyzni,
których po pierwszym rodeo musiałam składać - wes�
tchnęła Hayley.
- Nie martw się, mamo - oświadczyła Kate.
- Po to są matki - odrzekła Hayley, wkładając buty.
SP�yNIENI MAA%7łONKOWIE 153
Za każdym razem, gdy słyszała od blizniaczek słowo
mamo", serce ściskało jej się ze wzruszenia.
- Obiecujemy, że nic nam się nie stanie! - zawołała
Kim.
Hayley tylko wzruszyła ramionami. Przeciągnęła
szczotką po włosach, szybko pomalowała usta i po�
dała Nashowi swoją torbę, a sama wzięła Alexandra
na ręce.
Na korytarzu zatrzymała się jeszcze, by wydać kilka
poleceń dyżurnej pielęgniarce.
- Masz komórkę? - upewnił się Nash.
Skinęła głową z uśmiechem i wreszcie poszli do
windy.
- Powodzenia, dziewczynki! - zawołały za nimi
pielęgniarki.
Hayley oparła głowę na ramieniu Nasha.
- Jesteś zmęczona? - zapytał, całując ją w czoło.
- Właściwie nie. - Podniosła głowę i spojrzała mu
w oczy z przewrotnym uśmiechem. - Jak to możliwe,
że mieszkam z tobą pod jednym dachem, a mimo to
wciąż za tobą tęsknię?
- Sezon aukcyjny. Ale dziś wieczorem zamierzam
jakoś temu zaradzić - odrzekł ściszonym głosem.
Hayley zatrzymała się w drzwiach windy i obdarzyła
go gorącym pocałunkiem.
- Mamo - obruszyła się Kate, sadzając sobie Ale�
xandra na biodrze. - Zostaw to na pózniej!
154 SP�yNIENI MAA%7łONKOWIE
- Chyba zatrudnię pana na stałe - wymruczała Hay�
ley. Zręczne palce Nasha masowały jej nagie plecy.
Nash zaśmiał się cicho.
- Zrobiłem coś dzisiaj.
- Chodzi ci o ten okrzyk, który wydałeś, gdy twojej
córce udał się skok? Albo o tę kolację, którą zafundo�
wałeś całej drużynie, gdy zajęła pierwsze miejsce?
- Nie - uśmiechnął się Nash, całując jej kark. - Za�
trudniłem kucharkę i pomoc domową.
- Miałam zamiar się tym zająć - obruszyła się Hay�
ley. Pani Winslow przed tygodniem zrezygnowała
z pracy i Hayley nie miała jeszcze czasu, żeby się ro�
zejrzeć za kimś nowym do pomocy.
- Zadzwoniłem do Katherine.
- To było bardzo bystre posunięcie - wymruczała
i obróciła się na plecy, pociągając go na siebie.
Kochali się długo i powoli. W końcu Nash opadł na
poduszki.
- Stęskniłem się za moją żoną - przyznał, przesuwa�
jąc dłońmi po jej ciele.
- Wiem. Zamierzam wziąć sobie trochę wolnego
w pracy - powiedziała Hayley. - Właśnie przyszło do
nas dwóch nowych lekarzy. Zasłużyłam sobie na urlop.
Nash uniósł brwi ze zdziwieniem.
- Można wiedzieć, co się za tym kryje?
- Jestem w ciąży.
Na jego twarzy pojawił się szeroki uśmiech.
- To będą bliznięta - dodała Hayley i roześmiała się
SP�yNIENI MAA%7łONKOWIE
155
szczerze na widok jego osłupienia. - To sprawka twoich
genów.
- Dzieci - powtórzył Nash z radosnym niedowie�
rzaniem. - Chyba będę musiał jeszcze zatrudnić niańkę!
- Nic z tego. Na tym polega cała zabawa.
Wziął ją w ramiona i mocno przytulił. Nie potrafił
już sobie przypomnieć czasów, gdy Hayley nie było
w jego życiu. Tamto życie wydawało mu się nieskoń�
czenie samotne i zagubione. Teraz zaś był najszczęśliw�
szym człowiekiem na świecie. [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Wątki