Wykonywanie masaĹźu w urazach sportowych

[ Pobierz całość w formacie PDF ]

wpływają na wydolność mięśnia czworogłowego, której pogorszenie ujawnia się już po kilku
dniach występowania objawów bólowych i ograniczenia czynności kończyny dolnej.
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego
19
Dodatkowymi objawami ostrego podrażnienia błony maziowej są przykurcz zgięciowy
i obrzęk stawu kolanowego oraz podwyższona temperatura całej okolicy.
Usprawnianie lecznicze w okresie ostrym zapalenia błony maziowej obejmuje
unieruchomienie kończyny oraz zastosowanie krioterapii i leków przeciwzapalnych na
okolicę stawu kolanowego. Przy istniejącym przykurczu zginaczy stawu kolanowego stosuje
się wyciąg z obciążeniem w celu likwidacji przykurczu, jak również w celach
diagnostycznych, ponieważ niemożność uzyskania wyprostu w stawie może świadczyć
o uszkodzeniu łąkotki. W tym okresie wykonuje się masaż kontralateralny stawu kolanowego
i mięśnia czworogłowego.
W okresie podostrym stosuje się unieruchomienie względne stawu w pozycji wyprostnej
i ucisk w postaci owinięcia kończyny kilkoma warstwami waty, w celu przyspieszenia
wchłaniania wysięku i zmniejszenia uczucia napięcia. Należy pamiętać, aby unikać pozycji
pionowej z obciążeniem kończyny i ułożenia kończyny chorej w zgięciu w stawie
kolanowym. W tym okresie na czas rehabilitacji likwiduje się unieruchomienie
i przeprowadza się masaż i ćwiczenia izometryczne mięśnia czworogłowego albo drenaż
limfatyczny z ominięciem stawu kolanowego (w przypadku istniejącego jeszcze obrzęku).
Po ustąpieniu okresu podostrego wykonuje się masaż stawowy centryfugalny
z zastosowaniem środków wspomagających masaż o działaniu przeciwzapalnym,
przeciwbólowym i przeciwobrzękowym albo stosuje się kompozycję olejków eterycznych.
Przeprowadza się również masaż mięśnia czworogłowego i masaż okostnowy okolicy stawu.
Najważniejszym elementem rehabilitacji są ćwiczenia czynne i czynne z oporem stawu
kolanowego, a do czasu osiągnięcia pełnej wydolności stawu i mięśnia czworogłowego zaleca
się podczas chodzenia używanie stabilizatora stawu kolanowego,
Uszkodzenia łąkotek stawu kolanowego
Staw kolanowy jest największym stawem ustroju człowieka, jest stawem zawiasowym,
w którym główką są kłykcie kości udowej, a panewką kłykcie kości piszczelowej, od przodu
staw jest przykryty rzepką. Ponieważ panewka jest bardzo płytka, jest ona pogłębiona przez
łąkotki przyśrodkową i boczną. Aąkotki są to niepełne krążki śródstawowe, kształtu
półksiężycowatego, na obwodzie grubsze, a w środku cieńsze, zbudowane z chrząstki
szklistej i włóknistej. Są one połączone więzadłowo z kością udową poprzez dwa więzadła
łąkotkowo-udowe. Obydwie łąkotki są połączone z przodu więzadłem poprzecznym kolana.
Dzielą one jamę stawową na dwa piętra: górne utworzone przez łąkotki i kość udową, tutaj są
wykonywane ruchy zginania i prostowania. Piętro dolne znajduje się między łąkotkami
a kością piszczelową, w tym miejscu są wykonywane ruchy obrotowe.
Staw kolanowy jest stawem najbardziej narażonym na uszkodzenia, w związku z tym, że
leży na przedłużeniu dwóch długich kości (dzwigni) kończyny dolnej i nie ma osłony
mięśniowej. Do najczęściej występujących uszkodzeń stawu kolanowego należy rozerwanie
łąkotki, które następuje w wyniku zadziałania bezpośredniego urazu na łąkotkę, przy urazie
skrętnym (skręt tułowia przy zablokowanej stopie), przy osłabieniu aparatu więzadłowego
albo w wyniku urazu działającego od strony bocznej, przy zgiętym stawie. Uszkodzenie
łąkotki może nastąpić pod wpływem jednorazowego urazu, ale najczęściej jest wynikiem
sumowania się mikrourazów, co prowadzi do pęknięcia podłużnego w płaszczyznie poziomej
lub oderwania łąkotki od torebki stawowej. Typowymi objawami uszkodzenia łąkotki są:
dobrze słyszalny trzask połączony z uczuciem przeskoczenia w stawie, ból, ograniczenie
zakresu ruchu w stawie, głównie w fazie końcowej zginania lub wyprostu ze sprężystym
blokowaniem stawu, występowanie wysięku i zaniku mięśnia czworogłowego.
W celu rozpoznania uszkodzenia łąkotki można przeprowadzić badanie diagnostyczne
w postaci, np. testów łąkotkowych Apley'a i Bohlera. Test łąkotkowy Apley'a stosuje się
u zawodnika leżącego przodem i kończynie dolnej zgiętej w stawie kolanowym do kąta 90�.
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego
20
Terapeuta jedną ręką stabilizuje udo, a drugą naciska na piętę (kompresja łąkotek bocznej
i przyśrodkowej), wykonując rotację podudzia na zewnątrz i do wewnątrz (test
kompresyjnorotacyjny). Drugi test (dystrakcyjnorotacyjny) przeprowadza się w tej samej
pozycji wyjściowej co pierwszy, ale odciąga się podudzie (trakcja), przy równoczesnej rotacji
zewnętrznej i wewnętrznej. Wystąpienie bólu przy rotacji zewnętrznej świadczy
o uszkodzeniu łąkotki przyśrodkowej, a przy rotacji wewnętrznej o uszkodzeniu łąkotki
bocznej. Test łąkotkowy Bohlera przeprowadza się u zawodnika leżącego tyłem lub
siedzącego z wyprostowaną kończyną dolną w stawie kolanowym. Terapeuta jedną ręką
stabilizuje udo od strony przyśrodkowej, a drugą wykonuje ruch przywodzenia podudzia,
następnie zmienia ułożenie i jedną ręką stabilizuje udo po stronie bocznej, a drugą wykonuje
odwodzenie podudzia. Podczas przywodzenia (docisk na łąkotkę przyśrodkową) lub
odwodzenia (docisk na łąkotkę boczną) następuje zwężenie odpowiedniej części szpary
stawowej i w przypadku uszkodzenia łąkotki pojawia się ból.
Usprawnianie lecznicze zachowawcze w okresie ostrym obejmuje zastosowanie punkcji
stawowej przy istniejącym krwiaku oraz unieruchomienie bezwzględne kończyny dolnej na [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Wątki