Holzer_Erika_ _Oko_za

[ Pobierz całość w formacie PDF ]

Uśmiechnęłam się i odrzekłam:
To miłe.
Kagan przejrzał na wylot moją maskę. Miał taki wyraz twarzy jak wtedy,
gdy wpadłam na pomysł z lisem.
Powodzenia w przyszłym tygodniu! zawołał, jakby wiedział, że będę go
potrzebować.
Siedziałam w zaciemnionym pomieszczeniu z ekranem, otoczona rekrutami,
których twarzy nie mogłam dokładnie obejrzeć. Uderzał mnie język ich gestów
wyrażały nie tylko czujność, lecz także rozochocenie.
Trochę zbyt wiele rozochocenia. Planowanie Misji miało na celu psychiczne
przygotowanie Oddziału Zabezpieczającego do akcji. Ci faceci rwali się do
niej, zanim jeszcze zdążyłam otworzyć usta.
Nie zawracałam sobie głowy notatkami, po prostu dałam sygnał
obsługującemu projektor i zaczekałam na anonimowość całkowitej ciemności.
Piętnastolatek, który łamie przepisy dotyczące pracy nieletnich
odezwałam się, kiedy na ekranie pojawiła się umięśniona postać z ciemną
grzywką. Pracuje w nocy. Niech sam wam powie przy czym.
Wypatruję frajerów z neseserami, wiesz. I zegarkami, dobrymi. Noszących
złote łańcuszki. No, mam wydatki!
Jeśli chodzi o to, w jaki sposób robi interesy, powiedzmy tylko, że lubi
wymachiwać swoim magnum. Dziesięciokrotnie aresztowany oraz dwukrotnie
skazany, czy wygląda na zmartwionego? Spójrzcie na niego popatrzcie, jak
śmieje się wam w twarz.
Następne poprosiłam.
Zobaczyliśmy nową twarz. Dalszy ciąg tej samej historii.
Bajerujesz mnie, chłopie? Załatwiam pijaków, staruszki, wszystko, co się
rusza. Wpadną mi w oko buty jakiegoś frajera? Biorę je .
Oni wszyscy brali je jeden kilkunastoletni łobuz po drugim.
Zwiększyłam tempo, slajdy przewijały się jeden za drugim, a ja czułam, że
coraz bardziej gniecie mnie w dołku. Zanim dotarłam do kulminacyjnego
momentu, uczucie to przygniatało mnie.
Celem jutrzejszej Misji jest Obojętny, człowiek odpowiedzialny za
wypuszczanie na wolność młodych Barbarzyńców jak ten. Odpowiedzialny
za Indio, za moje doświadczenie w zabijaniu. Sędzia Arthur Younger.
Statystyka wyroków skazujących jego sądu dla nieletnich zakrawa na kpinę.
Liczba oddaleń woła o pomstę do nieba.
Przez dwadzieścia minut czytałam swego rodzaju dossier sędziego Arthura
Youngera. Jak wielu młodych chuliganów oddał matkom, siostrom czy
starszym braciom, ograniczając się jedynie do słownej reprymendy chodz do
szkoły i trzymaj się z dala od kłopotów . Jak wielu spośród wypuszczonych
brało się do cięższych przestępstw z użyciem przemocy. Dokumentalne zdjęcia,
w kilku przypadkach filmy, pokazywały niektóre ofiary miłosiernych poglądów
sędziego liczono je w setkach bez względu na wiek czy płeć okaleczone,
połamane, przerażone. Niektóre z nich martwe, inne choć żyją, w zasadzie
umarły.
Po raz ostatni powtórzyłam jego imię i nazwisko.
Sędzia Arthur Younger. Brzmiało niczym trzy pchnięcia sztyletem w
ciemność.
Zapalono światła. Wcześniej zauważyłam Kagana, ale teraz już go nie było.
Jamie zaczekał.
Bardzo efektowne komplementował moje wystąpienie. Jak się
czujesz?
Brudna.
Zawiezć cię do domu? zaproponował.
Z trudem powstrzymałam się przed chwyceniem go za ramię. Powoli
stawaliśmy się towarzystwem wzajemnej pomocy. Po chwili odważyłam się
zadać niepokojące pytanie.
Jamie, dlaczego nienawidzę sędziego Youngera jeszcze bardziej niż
wypuszczanych przez niego kryminalistów?
Ponieważ wiesz, gdzie znajduje się prawdziwe centrum dowodzenia siłami
zła w jego sali sądowej. Kiedy sędziowie unikają wzięcia na siebie
odpowiedzialności, kryminaliści mnożą się jak grzyby po deszczu. Jak się
miewa Max?
Zaprosił mnie na obiad i próbował nakłonić do wycofania się.
Ciekawe. Resztę drogi przejechaliśmy w milczeniu, Jamie jedynie
trzymał mnie za rękę.
Kiedy dotarłam do mieszkania, zamiast środka nasennego wzięłam valium.
Obudziłam się otępiała. W pracy przez cały dzień unikałam luster. [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Wątki