E.White Przypowiesci Chrystusa

[ Pobierz całość w formacie PDF ]

lają bowiem działać Jego Duchowi.
Do pracy w winnicy Pana byli najpierw powołani %7łydzi, dumni
z tego i pyszni. Byli przekonani, że długoletnia służba daje im prawo
do większej nagrody. Nic ich bardziej nie rozgoryczyło, jak wypowiedz,
że poganie mogą na równi z nimi korzystać z łask i przywilejów
Bożych.
Chrystus ostrzegał przed tym pierwszych uczniów. Przewidział,
że własna sprawiedliwość będzie przyczyną słabości i przekleństwa
260 nadzieja.pl
Christ Object Lessons
wersja dla Adobe Acrobat Reader, � 2002
Kościoła. Ludzie staną się pewni, że sami własnymi uczynkami potra-
fią zasłużyć sobie na miejsce w niebie. Uroją sobie, że jeśli będą czy-
nić stałe postępy, Pan przyjdzie im z pomocą. Czyniąc niewielkie po-
stępy ludzie staną się pyszni i będą uważać siebie za lepszych od pozo-
stałych. Będą chętnie przyjmować pochlebstwa, staną się nieufni
i zazdrośni wobec innych. Jezus starał się ostrzec uczniów przed tym
niebezpieczeństwem.
Jest rzeczą absolutnie niemożliwą szczycić się jakąkolwiek własną
zasługą. Tak mówi Pan: Niech się nie chlubi mędrzec swoją mądro-
ścią i niech się nie chlubi mocarz swoją mocą, niech się nie chlubi
bogacz swoim bogactwem! Lecz kto chce się chlubić, niech się chlubi
tym, że jest rozumny i wie o mnie, iż Ja, Pan, czynię miłosierdzie,
prawo i sprawiedliwość na ziemi, gdyż w nich mam upodobanie
mówi Pan (Jer. 9,22.23).
Nagroda przypadnie nam nie za spełnione uczynki, lecz jedynie
i tylko z łaski. Cóż tedy powiemy, co osiągnął Abraham, praojciec
nasz według ciała? Bo jeśli Abraham z uczynków został usprawiedli-
wiony, ma się z czego chlubić, ale nie przed Bogiem. Bo co mówi
Pismo? Uwierzył Abraham Bogu i poczytane mu to zostało za spra-
wiedliwość. A gdy kto spełnia uczynki, zapłaty za nie nie uważa się
za łaskę, lecz za należność; gdy zaś kto nie spełnia uczynków, ale wie-
rzy w tego, który usprawiedliwia bezbożnego, wiarę jego poczytuje
mu się za sprawiedliwość (Rzym. 4,1-5). Dlatego nie ma powodu
do wynoszenia się ponad innych lub do zazdrości. Nikt za swe uczynki
nie będzie wyróżniony i nikt nie może pretendować do nagrody, jako
prawnie należnej.
I pierwsi, i ostatni wezmą udział w wiecznej nagrodzie, a pierwsi
mają ostatnich serdecznie powitać. Człowiek, który nie życzy drugie-
mu nagrody, zapomina, że będzie uratowany tylko i jedynie z łaski
Bożej. Przypowieść o robotnikach gani wszelką zazdrość i podejrze-
nie. Miłość cieszy się prawdą i nie dopuszcza żadnych podejrzliwych
porównań. Człowiek posiadający miłość czyni porównanie między sobą
niedoskonałym, a wielką miłością Stwórcy.
Niniejsza przypowieść zawiera ostrzeżenie dla wszystkich robotni-
ków, bez względu na czas służby i ilość wykonanej pracy. Bez miłości
nadzieja.pl 261
Ellen G. White
PRZYPOWIEZCI CHRYSTUSA
blizniego i pokory są niczym wobec Boga. W tym, że własne ja stawia
się na wyżynach, nie ma żadnej religii. Człowiek, którego celem jest
własna chwała, będzie musiał stwierdzić, że brak mu tej łaski, która
może uczynić służbę dla Chrystusa skuteczną i owocną. Jeśli jest się
dumnym i zadowolonym z siebie, uwłacza się dziełu i wypacza go.
Nie czas pracy, lecz wierność i oddanie czynią naszą pracę przy-
jemną Bogu. Każdy najmniejszy, ale w szczerości i zapomnieniu
o sobie spełniony obowiązek jest Bogu milszy niż największe dzieło,
w którym tkwi chęć wywyższenia siebie. Ważne jest to, ile jest w nas
ducha Chrystusowego, ile uczynków jest podobnych Jego uczynkom.
Ważniejsze są dla Niego miłość i wierność, z jakimi pracujemy, niż to,
co czynimy.
Kiedy usuniemy egoizm i wszelką chęć panowania, kiedy wdzięcz-
ność wypełni serce, wtedy Jezus zamieszka w nas i zostaniemy uznani
za współpracowników Bożych.
Jakakolwiek byłaby do wykonania praca, nigdy nie będzie ona
dla prawdziwego robotnika Bożego jarzmem ani męką. Jest gotów
oddać siebie i wszystko, co posiada, z radosnym, lekkim sercem. Jego
radość jest radością Chrystusa, czyni bowiem wolę Bożą i pomaga
dokończyć Jego dzieło (Jan 4,34). Jest współpracownikiem Pana świa-
tłości. Myśl ta osładza każdą pracę, wzmacnia wolę i posila ducha.
Gdy działa, mając niesamolubne serce i będąc uszlachetniony udzia-
łem w cierpieniach Jezusa, ma w sobie Jego współczucie, a będąc Jego
współpracownikiem, przyczynia się do radości Chrystusa, składania
Mu czci i uwielbienia.
Taki jest duch leżący u podstaw każdej prawdziwej służby Bożej.
Na skutek braku tego ducha wielu z tych, którym się wydaje, są pierw-
szymi będzie ostatnimi, natomiast ci, którzy mają tego ducha, choć
uważani za ostatnich, będą pierwszymi.
Wielu, oddawszy swe życie Chrystusowi, nie widzi żadnej możli-
wości spełnienia jakiegoś wielkiego dzieła. Ci niech znajdą pociechę
w tym, że niekoniecznie trzeba być męczennikiem, aby podobać się
Bogu; tak samo misjonarz, codziennie narażający swe życie na nie-
bezpieczeństwo i śmierć, może nie być na czołowym miejscu w księ-
gach nieba. Chrześcijanin opanowujący siebie w życiu codziennym,
262 nadzieja.pl
Christ Object Lessons
wersja dla Adobe Acrobat Reader, � 2002
prywatnym, szczery w zamiarach, czysty w myślach, łagodny i cierpli-
wy, wierzący i pokorny, wierny w drobiazgach, człowiek, który w życiu
rodzinnym objawia charakter podobny charakterowi Chrystusa jest
w oczach Bożych cenniejszy niż męczennik czczony przez wszystkich.
Jaka jest różnica między miarą, według której Bóg mierzy cha-
raktery, a miarą ludzką? Bóg widzi wiele przezwyciężonych pokus,
o jakich ani świat, ani najbliżsi nic nie wiedzą. Widzi pokorę duszy
w obliczu jej własnej słabości, szczerą skruchę nawet za złą myśl, wi-
dzi służbę z całego serca. Widzi godziny zmagań z własnym ja i wal-
ki zakończone zwycięstwem. O tym wszystkim wiedzą Bóg i anioło-
wie. Księgę pamiątek piszą dla tych, którzy Boga się boją i rozmyślają
o Nim.
Tajemnica powodzenia leży nie w uczoności, nie w stanowisku,
nie w liczbie powierzonych talentów i nie w woli ludzkiej. Odczuwa-
jąc swoją niedoskonałość powinniśmy rozmyślać o Chrystusie, i przez
Niego, który jest zródłem wszelkiej siły, myślą wszystkich myśli, gdy [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Wątki